Είναι
ίσως τώρα περισσότερο αναγκαίο από ποτέ, να προσανατολιστούμε σε μια
κοινή προσπάθεια, να υπάρξει συναίνεση, και να αξιοποιηθεί το καλύτερο
ανθρώπινο δυναμικό που διαθέτουμε. Αυτό δε, πρέπει να γίνει σε όλα τα
πολιτικά επίπεδα, δηλαδή από το επίπεδο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης έως το
επίπεδο της Κεντρικής Πολιτικής.
Χρειάζεται
να αυξήσουμε αυτό που στην Κοινωνιολογία ονομάζεται «Κοινωνικό
Κεφάλαιο», δηλαδή να ενισχύσουμε την εμπιστοσύνη των πολιτών απέναντι
στους θεσμούς και σε αυτούς που τους εκπροσωπούν. Για να προχωρήσουμε,
πρέπει να εμπιστευτούμε ο ένας τον άλλον και να ισχυροποιηθούν οι
μεγάλες δυνατότητες που έχουμε σαν Έλληνες, δυνατότητες που ιστορικά
αναδεικνύονται μόνο όταν είμαστε ενωμένοι. Για να πατήσουμε γερά στα
πόδια μας βασίζεται στην αμοιβαία εμπιστοσύνη και θέλησή να προχωρήσουμε
όλοι μαζί.
Η
ακύρωση λοιπόν της αρχικής σκέψης, για αλλαγή του Εκλογικού Συστήματος
της Αυτοδιοίκησης, δεν ήταν το καλύτερο που συνέβη. Δεν μπορούμε να
αναμένουμε τη συναίνεση σε ανώτατο Κυβερνητικό επίπεδο, κοινές
προσπάθειες κομμάτων, οι οποίες είναι απαραίτητες για να πορευτεί η χώρα
μας και από την άλλη πλευρά, σε επίπεδο Αυτοδιοίκησης, να συνεχίζονται
οι τοπικές και οι περιφερειακές κοινωνίες να αλληλοσπαράζονται. Καθώς η
αυτοδιοίκηση να λειτουργεί, μέσα από ένα νομοθετικό πλαίσιο που
αποτρέπει επί της ουσίας τη συνεργασία Πλειοψηφίας και Μειοψηφίας.
Ήταν
η κατάλληλη περίοδος να προχωρήσουμε σε απλή αναλογική, σε κοινά
ψηφοδέλτια Δημοτικών Συμβούλων και ενδεχομένως ξεχωριστά για τους
Δημάρχους, για να υπάρχει δυνατότητα για συναίνεση και συνέργειες. Όλοι
οι εκλεγμένοι, είτε της Πλειοψηφίας, είτε της Μειοψηφίας είναι
εκπρόσωποι των πολιτών, και θα έπρεπε να δινόταν η δυνατότητα να υπάρχει
μια συνισταμένη απόψεων, δράσεων και πρωτοβουλιών. Οι πολίτες θα
μπορούσαν να επιλέξουν τον Δήμαρχο, που θα είχε το κύρος, την εμπειρία
και τις γνώσεις, να αξιοποιήσει το ανθρώπινο δυναμικό, Αιρετών και
Υπαλλήλων, κατά το καλύτερο τρόπο.
Από
την άλλη, οι πολίτες χωρίς παραταξιακά ή κομματικά κριτήρια θα
μπορούσαν να επιλέξουν τους καλύτερους και ικανότερους σαν Δημοτικούς
Συμβούλους. τους οποίους ο Δήμαρχος με τη σειρά του, είχε χρέος να
αξιοποιήσει στις κατάλληλες θέσεις και να μοιράσει αρμοδιότητες αναλόγως
των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών κάθε Συμβούλου (γνώσεις, εξειδίκευση
κλπ).
Αυτό
όμως που δεν έγινε πραγματικότητα με Νόμο, οφείλουν να το πετύχουν οι
τοπικές κοινωνίες μόνες τους. Πρέπει δηλαδή στις επερχόμενες Δημοτικές
Εκλογές και κυρίως στο επόμενο χρονικό διάστημα, να βάλουμε πάνω από όλα
την ανάγκη των πολιτών να βρουν λύση στα καθημερινά τους προβλήματα και
να αποκτήσουν ελπίδα και προοπτική. Να αξιοποιήσουμε όλες τις
ιδιαίτερες δυνατότητες και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του κάθε τόπου
δημιουργώντας τοπική ανάπτυξη. Κι αν αυτό γίνει πράξη, είναι βέβαιο πως η
συνισταμένη αυτών των δράσεων, σε ολόκληρη τη χώρα, θα οδηγήσει σε μια
ανοδική πορεία το σύνολο της Οικονομίας.
Η
Κοινωνία όπως και στο παρελθόν ξεπέρασε τα κομματικά ταμπού και τα
κομματικά «οχυρά» και «στεγανά», έτσι οφείλει και μπορεί να ξεπεράσει τα
«τοπικά οχυρά» και τη διαμάχη που είθισται να υπάρχει και οξύνεται στις
προεκλογικές περιόδους στις Τοπικές Κοινωνίες. Ο κάθε Τόπος και οι
Πολίτες, έχουν ανάγκη από λύσεις, έχουν ανάγκη από ουσιαστική
αντιμετώπιση του κάθε προβλήματος , προσδοκούν μια καλύτερη μέρα και η
άρνηση για την άρνηση, καθώς και οι ανώφελες ή αναίτιες συγκρούσεις μόνο
αρνητικά επιδρούν στην πορεία του τόπου και στις τοπικές κοινωνίες,
ιδιαίτερα τις μικρές.