Αυτό το ερώτημα έχει γίνει η αγαπημένη καραμέλα σε συζητήσεις εντός κι εκτός συνόρων. Οι εύκολες απαντήσεις είναι πολλές. Ο καθένας μπορεί να βρει ένα σάκο του μποξ και να εκτοξεύσει πάνω τη οργή του. Όλοι μπορούμε να βγάλουμε την ουρά μας απέξω και να υποδείξουμε κάποιον άλλον που φταίει ή αντίθετα να φορτωθούμε όλες τις ενοχές και ν΄ αρχίσουμε να
αυτομαστιγωνόμαστε. Όμως η ουσιαστική απάντηση στο ερώτημα, δεν μπορεί να είναι παρά μία. Ο Έλληνας καταναλωτής των μεγάλων αλυσίδων σούπερ μάρκετ, των ριάλιτυ της τηλεόρασης, ο συλλέκτης διαφόρων γκάτζετ τελευταίας τεχνολογίας, ο λάτρης της ρόδας, της μάσας, της μοδάτης ένδυσης,
ο διψασμένος για χρήμα και καλοπέραση, ο αντιγραφέας τηλεπερσόνων, και πρωταγωνιστών διαφημιστικών σποτ, σε τίποτα δεν διαφέρει από τον εθισμένο ευρωπαίο ή αμερικανό καταναλωτή, παρά μόνο σε ότι αφορά το τρόπο που εφαρμόζει και υπακούει στα ερεθίσματα αυτά. Οι Έλληνες λοιπόν δεν αντιδρούν γιατί πολύ απλά δεν μπορούν να βρουν κάτι για το οποίο να πολεμήσουν, τόσο ισχυρό, τόσο σπουδαίο, ώστε να θυσιάσουν την προσωπική τους ασφάλεια ο καθένας, τη φωλίτσα του για ένα μεγάλο ιδανικό. Γι΄αυτό και φοβόμαστε όλο και περισσότερο τα σύνορα. Τους κακούς που θα μας κατασπαράξουν. Εχθρούς από κάθε κατεύθυνση. Γιατί δεν έχουμε κάτι τόσο δυνατό ώστε να είναι από μόνο του όπλο που κανείς δεν μπορεί να νικήσει. Δεν έχουμε κοινή αντίληψη μιας εθνικής ταυτότητας που είναι φτιαγμένη όχι από λόγια αλλά από έργα που οι άλλοι θα επιθυμήσουν να αντιγράψουν κι όχι να καταστρέψουν. Δεν έχουμε να παρουσιάσουμε ισχυρά διαπραγματευτικά χαρτιά και να απειλήσουμε όποιος διαταράξει την ελληνικότητά μας, γιατί πολύ απλά δεν έχουμε ελληνικότητα. Είμαστε πρόχειρα αντίγραφα των υπόλοιπων που θεωρούμε ξένους. Είμαστε όλοι προδότες των αξιών και των ιδανικών των προγόνων μας. Γι΄αυτό και εκλέγουμε ανάλογους με την αντίληψή μας ανθρώπους να μας εξουσιάζουν, γι΄αυτό φοβόμαστε τόσο ώστε να καταντήσουμε ζητιάνοι και απελπισμένοι. Γι΄αυτό προσπαθούμε να συγκεντρώσουμε τρόφιμα σε περίπτωση καταστροφής, άλλοι το σκάνε για να φτιάξουν τη ζωούλα τους αλλού, κι άλλοι ονειρεύονται αιματηρές εκκαθαρίσεις και νέα στρατόπεδα γιατί φοβούνται. Φοβούνται να διεκδικήσουν την αληθινή ελευθερία. Αλήθεια . ποιος ήταν ο τελευταίος μεγάλος Έλληνας ηγέτης ; Όλοι αυτοί οι λαοί αναφέρονται στα σημειωματάρια της κούφιας τάξης πραγμάτων σαν τιποτένιοι ,ανάξιοι που έχουν ανάγκη από συμμόρφωση και βούρδουλα... τι μεγαλύτερο θράσος να περιγράψει κανείς.. Όλα μελετημένα στη παραμικρή λεπτομέρεια. Με ποιο τρόπο έγινε αυτή η άλωση? Με ποιους μηχανισμούς συμβαίνει τώρα και θα γίνει ακόμα πιο θλιβερή? Όποιος έχει την ικανότητα ακόμα ας κοιτάξει. Με χαρά όμως πίσω από όλο αυτό το σκοτεινό τοπίο βλέπω, πως τα πράγματα δεν είναι τόσο βολικά για όσους τα έχουν σχεδιάσει. Ξεπετάγονται σιγά σιγά διάφοροι ναυαγοί και φτιάχνουν σχεδίες για την επιστροφή στη πατρίδα. Βλέπουμε ανάμεσα στους υπερβολικά κοιμισμένους πολίτες να ξεπετάγονται νέοι άνθρωποι που είναι υπερβολικά αφυπνισμένοι. Δεν έχει σημασία ο αριθμός. Το ότι συμβαίνει έχει σημασία.