στο επίπεδο των ανθρώπων αλλά των δομών, των πρακτικών και των αντιλήψεων. Ενόψει των Δημοτικών εκλογών στον Πειραιά στη μία πλευρά της αντίφασης έχει το ειδικό βάρος του ο απερχόμενος Δήμαρχος, Β. Μιχαλολιάκος, με μία επιφανειακή και πελατειακή παρουσία και ένα διατυμπανιζόμενο έργο που όμως δεν αντιστοιχεί στις απαιτήσεις των καιρών. Είναι ένας Δήμαρχος που δεν έχει ξεκάθαρα αρνητική και ταυτόχρονα διεκδικητική θέση για την πώληση του ΟΛΠ, για τα Δικαστήρια του Πειραιά (που το κόμμα του θέλει να μεταστεγαστούν στη ΝΙΚΑΙΑ-ΡΕΝΤΗ), για τα Νοσοκομεία ΤΖΑΝΕΙΟ και ΜΕΤΑΞΑ που φθίνουν, για τα πέντε (5) Δημοτικά Ιατρεία (ένα ανά διαμέρισμα) που έμειναν στα λόγια. Είναι ένας Δήμαρχος που δεν έκανε το παραμικρό για τη μείωσή του τέρατος της ανεργίας και που εντέλει δεν έχει καταθέσει κανένα σχέδιο ανάπτυξης του Πειραιά. Όλα αυτά και τόσα άλλα δεν δίνουν καμία προοπτική και ελπίδα ότι κάτι θα αλλάξει στον Πειραιά. Στην πλευρά της αντίφασης που ο Πειραιώτης επιζητεί την ανατροπή, ζυγίζει βαριά η παρουσία του Θοδωρή Δρίτσα. Η παρουσία του και οι θέσεις που κατά καιρούς (από τη θέση του Δημοτικού Συμβούλου ή αργότερα του Βουλευτή) έχει καταθέσει στην Πειραϊκή κοινωνία περιέχουν την ελπίδα να σταματήσει τον κατήφορο που έχει πάρει η πόλη και την ανάγκη να ξεκινήσει ένας νέος δρόμος όχι πια με φτιασιδώματα και περιστασιακά στολίσματα αλλά και την ελπίδα για την παραγωγική και την κοινωνική ανασυγκρότηση του Πειραιά με βάση ένα σχέδιο κοινωνικής ανασύνθεσης. Αυτή η ανατροπή των παραδοσιακών δομών του Δήμου ενάντια στα καπετανάτα, στα ιδιωτικά συμφέροντα που καραδοκούν και στη μιζέρια των πελατειακών σχέσεων έχει αρχίσει να ωριμάζει στη συνείδηση πολλών Πειραιωτών που θέλουν να συνεισφέρουν σε αυτή την ανατροπή ανεξάρτητα της πρώην πολιτικής στέγασής τους. Αυτή λοιπόν τη θέληση για τη συνεισφορά από ανθρώπους στην ανατροπή πρέπει να συναντήσουμε χωρίς να ζητήσουμε δηλώσεις μετανοίας για τις πρότερες θέσεις τους ούτε δηλώσεις ταύτισης σε όλα. Σημασία έχει η βούληση ανατροπής των μέχρι σήμερα ισχυόντων στον Πειραιά που έχει αρχίσει να ωριμάζει στην κοινωνία. Το στοίχημα για το Θοδωρή Δρίτσα είναι οι πολύμορφες συμμαχίες για να σπάσει ένα απόστημα που κακοφορμίζει εδώ και χρόνια στο Δήμο Πειραιά και η προσπάθεια να θέσει στην ηγεμονική θέση που της αναλογεί την ίδια την κοινωνία για την ανασυγκρότηση της πόλης. Βασικό στοιχείο της όλης προσπάθειας είναι η συγκρότηση ενός κοινού μετώπου χωρίς στενά ιδεολογικά πρόσημα κατά της πώλησης του λιμανιού του Πειραιά. Ο Πειραιάς, από λιμάνι της αγωνίας, της ανεργίας, της παραγωγικής υποβάθμισης, πρέπει να γίνει λιμάνι της ανατροπής, της ανασυγκρότησης και της ελπίδας.