

Ο κ. Μιχαλολιάκος, αφού ευχαρίστησε τους εθελοντές για την προσφορά τους στην πόλη, σε όλους τους τομείς εθελοντισμού, στις δράσεις που οργανώνει ο Δήμος Πειραιά, τόνισε μεταξύ άλλων:«Καθαρός Πειραιάς χωρίς καθαρή «Ανάσταση» δεν γίνεται. Τη μάχη για την καθαριότητα τη δίνουμε καθημερινά.
Είναι θέμα και πολιτισμού και τιμής και μνήμης στους άγιους προγόνους μας. Τα ταφικά μνημεία της «Ανάστασης» αποτελούν ένα ανοιχτό μουσείο της πόλης, της ιστορίας των ανθρώπων του Πειραιά. Πολλά γλυπτά αλλά και αλλά ταφικά μνημεία είναι μεγάλης καλλιτεχνικής αξίας και είναι κατασκευασμένα από τους ίδιους άξιους τεχνίτες που φιλοτέχνησαν μνημεία – αριστουργήματα, στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών. Τη μάχη για την καθαριότητα τη δίνουμε καθημερινά.»
Η Πρόεδρος της ΚΟΔΕΠ Πασχαλίνα Καλαγιά, σημείωσε:
«Ευχαριστώ τις εθελόντριες και τους εθελοντές μας που με την παρουσία τους σήμερα εδώ, σε μια ξεχωριστή δράση, καθαρίζουμε το Κοιμητήριο της Ανάστασης, ένα πραγματικό μουσείο της πόλης και της ιστορίας των ανθρώπων της.
Ευχαριστώ και τους εργαζόμενους των συνεργείων καθαριότητας του Δήμου μας, που καθημερινά δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό. Το Κοιμητήριο της Ανάστασης, αποτελεί για μας τους Πειραιώτες, κομμάτι αναπόσπαστο της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.»
Ο Πειραιάς κατά τον 19ο αιώνα αναδείχτηκε στο πρώτο λιμάνι της χώρας, αλλά και την κατ’ εξοχήν βιομηχανική και εμπορική πόλη της Ελλάδας. Η οικονομική ευμάρεια των αστών κατοίκων της, τους οδήγησε στην κατασκευή λαμπρών ταφικών μνημείων, που αποτελούσαν σύμβολα πλούτου και κύρους των ιδιοκτητών τους.
Οι πλούσιοι Πειραιώτες βιομήχανοι και έμποροι, ακολουθώντας τα βήματα των Αθηναίων αστών, ανέθεσαν σε γνωστούς καλλιτέχνες της εποχής, αλλά και εξαίρετους Τηνιακούς γλύπτες την κατασκευή των ταφικών τους μνημείων.

Ο τάφος του γνωστού βιομηχάνου Δημήτρη Σεφερλή για παράδειγμα, είχε φιλοτεχνηθεί από τον γνωστό γλύπτη Φιλιππότη και χαρακτηρίστηκε από το Δημοτικό Συμβούλιο σπουδαίο έργο τέχνης.
Το Νεκροταφείο της Ανάστασης φιλοξενεί τους τάφους των σημαντικότερων εκπροσώπων της πειραϊκής κοινωνίας, οι οποίοι υπήρξαν συγχρόνως από τους σπουδαιότερους βιομηχάνους και εμπόρους της νεότερης Ελλάδας, ενδεικτικά αναφέρουμε τις οικογένειες Ρετσίνα, Ράλλη, Δηλαβέρη, Τζων Μακ Δούαλ, Βαρβαρέσσου, Ομηρίδη Σκυλίτση και πολλών άλλων.
Πολλοί από αυτούς εγκατασταθήκαν στην Αθήνα, χωρίς όμως να κόψουν τον ομφάλιο λώρο με την γενέθλια πόλη και παρότι απέκτησαν πολυτελή ταφικά μνημεία στο Α΄ Νεκροταφείο της Αθήνας, εν τούτοις διατήρησαν ή απέκτησαν και οικογενειακό τάφο στο Νεκροταφείο της Ανάστασης.
Τα μνημεία του άλλωστε είναι σπουδαία γλυπτά αλλά και αρχιτεκτονικά έργα, εφάμιλλα σε ποιότητα και καλλιτεχνική αξία των μνημείων του Α΄ Νεκροταφείου Αθηνών δεδομένου ότι μεγάλος αριθμός από αυτά έχουν κατασκευαστεί από τους ίδιους τεχνίτες που φιλοτέχνησαν τα αριστουργήματα του Α΄ Νεκροταφείου Αθηνών.
Παράλληλα όμως με την καλλιτεχνική τους αξία, αποτελούν ανεκτίμητη ιστορική πηγή για τον ερευνητή της νεότερης ιστορίας της πόλης, γιατί διασώζουν μοναδικές πληροφορίες για τη ζωή, την καταγωγή αλλά και τα γενεαλογικά δέντρα των οικογενειών.
Ο σημερινός επισκέπτης του Νεκροταφείου της Ανάστασης έχει συχνά την αίσθηση ότι βρίσκεται σε ένα ανοιχτό μουσείο, μια γλυπτοθήκη ανεπανάληπτης τέχνης, που συγχρόνως όμως περιέχει πολλές απαντήσεις στην μελέτη της ίδιας της ιστορίας της πόλης, αποτελώντας ένα ανεκτίμητο τμήμα της.